08 juni was een dag voor mij om vroeg op te staan, dus om 06.30 uur was ik uit de veren,
omdat ik bij ons zaaltje zou worden gebracht door Ton, omdat hij om 09.00 uur in Zaandam
wilde zijn met zijn jonge zebravinkjes die hij afgelopen maanden gekweekt heeft.
Bij die vogelvereniging worden ze n. l. voorgekeurd om vervolgens verder te gaan met het
kweken met de vogels om goede resultaten te kunnen halen bij de jaarlijkse
tentoonstellingen eind van dit jaar en in het begin van het volgende jaar.
Ik zou graag alleen naar ons zaaltje willen gaan, maar helaas gaat dat niet meer sinds mijn
operatie in 2008 waardoor ik mijn verdere leven afhankelijk ben van mijn mannetje en ik
baal daar vreselijk van.
Maar Ton en ik kunnen het altijd wel oplossen met elkaar zodat ieder op de plek kan zijn
waar die graag naar toe wil gaan, dus daardoor was ik al om 08.10 uur in ons zaaltje, veel te
vroeg dus ging ik maar even puzzelen, nadat ik mijn gemaakte kaartjes op de plank had
gezet en mijn spullen op de tafel uitgestald had.
Regiodag van zaterdag 8 juni 2019
Om ongeveer 08.45 uur ging ik theewater opzetten en de koffiepot vullen om het daarna in de voorverwarmde thermoskannen te doen zodat het lekker warm bleef totdat als de anderen binnen kwamen het nog lekker warm was.
Het waaide nogal hard en het regende behoorlijk zodat de dames later binnen kwamen als de gewoonte was.
De twee andere mannen waren thuis gebleven want die zagen het niet zitten om weer bij de zwarte markt te gaan rondlopen en niet te kunnen fietsen.
Dus het was maar goed dat ik de koffie en het theewater in de thermoskannen had gedaan.
Anka had kleine stukjes boterkoek meegebracht voor bij de koffie/thee, maar daar werd weinig gegeten van.
Sommige dames hadden daar hun eigen rede voor om het niet te nemen en de andere dames vonden het heerlijk.
We bleven nog even wachten op Corrie, en ze kwam maar niet opdagen, dus werden we wel ongerust,
want zij had zich wel aangemeld bij Anka dat ze zou komen.
Uiteindelijk besloten we toch maar te gaan werken want het was inmiddels al 10.30 uur.
Er waren in de tijd dat we aan het wachten waren ook leuke kaartjes op de plank gezet door verschillende dames.
De patronen werden ook in de wachttijd uitgedeeld, en we konden daaruit kiezen wat we wilden maken.
Er waren 4 patronen met fruit en een paar met fruit met bloemen
Je mocht zelf uitkiezen welk je wilde maken en met welk materiaal je wilde gaan werken.
En zo ging iedereen haar eigen gang want het had verder geen uitleg nodig.
Wat had iedereen het naar haar zin, en wat vonden ze het leuk.
Ik ging maar weer eens wat foto's maken en zag mooie kleuren bij de dames.
Het was niet erg druk dus het was een stuk rustiger dan anders, want we waren maar met 7 dames aanwezig.
Opeens stond Marjo op om ook eens rond te gaan kijken en te zien waar iedereen mee bezig was.
Na weer een poosje gewerkt te hebben werd het weer lunchtijd en werd de cup a soup op de tafels gezet, en kon men gaan eten.
Na de lunch werd er weer verder gewerkt aan het werkstuk, en werden de bekers van de soep en de kopjes van de koffie/thee opgehaald om afgewassen te worden.
Er waren dames die al met hun tweede kaartje aan het werk waren.
Na een poosje ging ik maar weer eens wat foto's maken, en wat zag het er weer kleurrijk uit.
Toen iedereen weer lekker bezig was, ging opeens de mobile telefoon van Anka af, en had ze Corrie aan de lijn,
en Corrie vertelde haar dat ze echt van plan was om te komen, en haar tas klaar stond op haar tafel met de spulletjes erin,
maar dat ze de avond ervoor gevallen was in haar tuin.
Later zal ik er wat meer over schrijven van het gesprek, want om ongeveer half drie ging er buiten een toeter van een auto een paar keer,
wat ik niet gehoord had omdat Anka met Corrie aan de praat was zodat ik door de dames op de hoogte werd gebracht.
Ik liep naar beneden om de deur te openen want die had ik op slot gedaan toen iedereen binnen was, en daar zag ik Ton staan wachten.
Ik deed de deur open en hij ging mee naar de zaal,
maar het was pas ongeveer een uurtje of drie en ik had hem pas om een uurtje of vier verwacht,
maar het was eerder in Zaandam afgelopen zodat hij eerder bij ons was.
Ik gaf hem ook een kop thee, want wij hadden dat net op en het water was nog heet,
en van Anka kreeg hij ook een stukje boterkoek want er was nog genoeg over.
Onder het lopen naar de deur zag ik ook iemand bezig met een kaart met stippelwerk waar we de vorige maand mee bezig waren.
Mijn kaartje had ik al zover af zodat ik met werken ging stoppen omdat mijn ogen moe werden en ik het daardoor niet scherp meer zie,
en het dan niet goed gaat met prikken.
Dus de rand maak ik wel thuis een keertje.
De dames werkten nog lekker door, en ik ging alvast wat spullen van mij inpakken,
zodat de tafel vrij kwam om alle gemaakte kaarten op te leggen voor de totaalfoto die nog gemaakt moest worden.
Maar ik zou nog wat over het telefoongesprek van Corrie met Anka opschrijven
Corrie belde zelf naar Anka dat zij de avond voor deze dag gevallen was in haar tuin.........
En die is groot en bewerkelijk en staat vol met jonge fuchsia plantjes en diverse bomen en struiken had ik pas bij haar gezien toen ik bij haar was.
Toen Corrie gevallen was, was er niemand in haar buurt die haar overeind kon helpen en het regende hard en zij lag daar maar uren en uren.
Na een tijdje probeerde zij op haar achterste naar haar keuken te komen en daar deed ze uren over.
Toen ze daar eindelijk was aangekomen, probeerde ze naar binnen te komen en dat lukte
haar want ze wilde bellen en haar telefoon lag op de tafel in de kamer bij haar klaar gezette spullen voor de regio dag de volgende dag.
Maar in de keuken was ze zo moe dat ze even bleef liggen, om op haar achterste naar de
kamer verder te gaan.
Uiteindelijk kwam ze in haar woonkamer waar ze haar telefoon kon pakken en de dokter en ambulance en Anka en haar kleinzoon kon bellen.
Haar kleinzoon moest uit Amsterdam komen dus dat zou ongeveer een kwartiertje duren voordat hij bij haar was.
Haar zoon was naar het buitenland en haar dochter woont verder weg en was ook niet te bereiken vandaar dat Corrie haar kleinzoon belde,
want ook haar buren waren met vakantie.,dus niemand kon haar overeind helpen.
Ze zou Anka weer bellen hoe het verder met haar zou gaan.
Nu nog maar even terug naar de regio dag die al bijna afgelopen was.
Alle gemaakte kaartjes van de dag werden bij mijn kaart op de tafel gelegd om de totaalfoto te maken en deze maand worden het er twee van zowel aan de voorkant als aan de achterkant van de tafel voor een goed overzicht van de kleuren.
Nadat de foto´s genomen waren door verschillende dames met hun telefoon, ging iedereen weer richting huis, want de tafels mochten blijven staan omdat ze bij de vogelvereniging vakantie hebben tot september en alleen wij misschien van de zaal gebruik maken maar dat
hangt af van de hoeveelheid aan dames die dan komen want als er minder dan 7 komen dan is het niet op te brengen met de onkosten.
.
Thuis gekomen en in afwachting van een telefoontje over Corrie ging ik op maandag haar bij haar thuis even bellen maar kreeg haar niet te pakken, dus dacht ik dat zij opgenomen was in het ziekenhuis.
Een poosje daarna ging bij mij de telefoon en was het Corrie zelf met de mededeling dat ze op het toilet had gezeten en amper kon lopen want alles deed haar zeer en daardoor de telefoon niet op kon nemen.
Ze had een heel blauw been en mocht het absoluut niet stoten in verband met haar pillen die ze inneemt en daardoor een wond zou krijgen die dan niet meer dicht zou gaan.
Ze slaapt meestal op haar bank in de kamer, omdat zij de traplift te vermoeiend vind om boven te komen.
De thuishulp komt 2 x per dag bij haar en ze krijgt haar eten via tafeltje dekje vertelde zij mij.Inmiddels zijn ook haar buren weer thuisgekomen
en die willen haar ook helpen.
Ook krijgt ze op korte termijn een ketting met een alarm wat ze om haar nek moet doen en niet af mag doen.
Ook heeft ze zelf bedacht om een tasje om haar buik te dragen met de telefoon erin.
Dat had ze al eerder moeten doen volgens mij,
want dan had ze niet zo lang buiten in de regen en kou te hoeven studderen zei ik haar en daar gaf ze mij gelijk in.